Sinds wanneer is Schutters geel met zwart???

Daar stond tie dan op de kalender: de voormalig zwaarbeladen derby der Gastelse dorpen: Het oude vertrouwde Gastel tegen het dorp wat te eigenwijs was om zich Nieuw Gastel te noemen, het huis van Calimero's voor wie de zondagen goed waren als het grote familielid verloren had, voormalige club van een aantal Zeuvende spelers, maar vooral club van mooie karakters en persoonlijkheden als Dun Beo en de broer van de Sint, die ook nu als supporter te vinden was aan de zijlijn (jammer genoeg niet scherp genoeg meer om de bal met 1 hand te vangen). Een paar weken eerder werd thuis nog stoer aangegeven dat bij verlies in het Meekrabdurp de schoenen definitief in de wilgen gingen. De deceptie tegen de neptikkertjes van het corso maakte dit een gevaarlijke uitspraak, die het thuisfront handenwrijvend had aangehoord. Op een veld waar de suikerbiet op zou verzuipen, ging het gelijk op tijdens de eerste helft. De voormalig jeugdinternational strooide met passjes, maar schoot ook een hele meeuwenkolonie uit de bomen naast de cornervlag. Ronald benutte een terecht gegeven penalty (de eerste penalty aan Gastel die gegeven is in Ut Gat na de Tweede Wereldoorlog). De Shoeters kwamen net voor rust terug, op het moment dat de forever King van de Shoeters het veld betrad (\"Ik heb hier maar zat penalty's gekregen). Na rust kwam de thuisploeg zelfs op voorsprong, waarna de Wilbert eieren voor zijn geld koos. De klaarzittende invaller kwam niet snel genoeg naar zijn zin, maar daarna had plotseling het hele elftal het zelfvertrouwen dat het alsnog goed zou komen. Postje maakte de gelijkmaker na een scrimmage, waarna een harde overtreding op de forever King van Gastel de definitieve omslag betekende. Ut zeuvende schakelde een tandje bij en liet duidelijk blijken dat zij de Shoeters naar de suikerbieten ging spelen. Ronald onderstreepte dit met een weergaloze vrije trap (zo kan het ook Battie) en liet de keeper twijfelend achter. Naar verluid stamelt hij nog steeds: ik hoef geen muur.... ik hoef geen muur. De multi-Jumbo-King-Kong gooide de wedstrijd definitief in het slot. Na afloop ging het over het leeftijdsverschil, Hé Pik (vlees of bloed?), een schoenlepel om je schoenen aan te doen (het liefst voor de wedstrijd), het bezoek van de Sint die het bankje in de dug-out deed trillen zoals het pakketje van de vrouw van de Nestor uit de Winterfair, grote bakken shoarma met bezorgkosten, nieuwe paus in Stampershole en het wel of niet winnen met 3-0.

Conclusie: We stoppen nog laaaaang nie